Przewody pomiarowe to elementy łączeniowe przeznaczone do współpracy z aparaturą pomiarową, przez co ich parametry są dopasowane do funkcjonalności mierników, z jakimi one współpracują. Największą asortymentowo grupę stanowią wersje do współpracy z multimetrami (fot. 1).
Od strony miernika są zakończone wtykami bananowymi o znormalizowanej średnicy 4 mm z końcówką odsłoniętą lub zakrytą osłoną z tworzywa. Wersje osłonięte ograniczają możliwość porażenia prądem z badanego układu podczas podłączania i manipulowania, bo multimetrami można mierzyć wysokie napięcia.
Poza multimetrami przewody pomiarowe wykorzystywane są do podłączania:
Sam przewód pomiarowy musi być jak najbardziej elastyczny, a jednocześnie zapewniać możliwość pomiaru prądu przez przyrząd (duży przekrój) oraz skuteczną izolację przed wysokim napięciem.
Ten zestaw przeciwstawnych kryteriów producenci rozwiązują za pomocą szerokiego asortymentu, w którym zamiast jednego przewodu „do wszystkiego” pojawiają się wersje ukierunkowane na dużą elastyczność z izolacją silikonową, na pomiary dużych prądów (o przekroju nawet 2,5 mm2) lub do mierzenia wysokich napięć.
Drugi koniec przewodu pomiarowego zawiera końcówki pomiarowe w formie igieł, krokodylków, wtyków bananowych lub chwytaków pozwalających zamontować końcówkę w punkcie pomiarowym. Przewody typu banan-banan pozwalają z kolei założyć na drugim końcu chwytak lub zacisk pomiarowy, co zapewnia dużą elastyczność.
Szeroka oferta rynku pozwala dobrać też przewód pod kątem koloru i długości, z wytykami prostymi i kątowymi.
Obowiązująca norma IEC/EN61010-1 określa cztery kategorie bezpieczeństwa użytkowania sprzętu pomiarowego (I-IV).
Im wyższa kategoria, tym skuteczność ochrony mierników przed przepięciami i jakość izolacji przewodów pomiarowych jest lepsza.
Numer kategorii podawany jest w połączeniu z maksymalnym napięciem roboczym, jakie może wystąpić między zaciskami pomiarowymi przyrządu lub między nimi a uziemieniem (tabela 1). Jednocześnie definiowana jest odporność na przepięcia.
Kategoria bezpieczeństwa | Napięcie robocze [V] | Przepięcie maks. [V] | Impedancja źródła [Ω] | Aplikacje |
I | 600 | 2500 | 30 | Sprzęt elektroniczny |
1000 | 4000 | |||
II | 600 | 4000 | 12 | Urządzenia w jednofazowych sieciach budynkowych |
1000 | 6000 | |||
III | 600 | 6000 | 2 | Urządzenia przemysłowe i oświetleniowe w sieciach trójfazowych |
1000 | 8000 | |||
IV | 600 | 8000 | Systemy dystrybucji energii w sieciach trójfazowych |
W przypadku przewodów pomiarowych,
im wyższa kategoria przewodu, tym większa gwarancja bezpieczeństwa dla osoby obsługującej,
co jest istotne zwłaszcza w stanie nieustalonym, gdzie potencjały wielokrotnie przekraczają wartości nominalne.
Im wyższa kategoria, tym ostrze igły testowej jest bardziej osłonięte po to, aby powiększyć dystans pomiędzy końcówką pomiarową, a palcem trzymającym sondę.
Dla przewodów kategorii III i IV odsłonięta część ma jedynie 4 mm, dla kategorii I i II już 19 mm (fot. 2).
Zapewnienie skutecznej ochrony w przypadku przewodów pomiarowych dla wyższych kategorii wymaga także specjalnych zabiegów, takich jak użycie kabli w podwójnej izolacji, osłony zamykające dostęp do metalowych elementów wtyków bananowych i krokodylków uniemożliwiające dotknięcie metalowej części.
Ponieważ przewody pomiarowe są często zginane, co prowadzi do przetarć i uszkodzeń mechanicznych izolacji, renomowane produkty mają kable pokryte dwiema warstwami izolującymi o kontrastowych kolorach. Uszkodzenie warstwy zewnętrznej powoduje, że kolor wewnętrznej staje się widoczny (fot. 3).
Fot. 3. Zgodnie z najnowszymi wymaganiami normy IEC/EN6101-031, przewody pomiarowe muszą mieć wskaźnik zużycia lub też mają być wykonane z kabla o podwójnej izolacji.
Mechanizm ten pełni rolę ostrzegawczą dla użytkownika będąc swoistym wskaźnikiem zużycia przewodu testowego i wskazaniem do wymiany.
Wraz z ostatnią aktualizacją normy, w edycji IEC/EN6101-031, producenci zostali zobligowani do implementacji w przewodach pomiarowych wskaźnika zużycia lub jeśli to jest niemożliwe do korzystania z przewodów o podwójnej izolacji. Dodatkowo krokodylki i wtyki w stanie zamkniętym muszą mieć konstrukcję uniemożliwiającą dotknięcie części metalowych – są to tzw. bezpieczne wtyki (fot. 4).
Fot. 4. W stanie zamkniętym chwytaki dla kategorii II-IV muszą mieć elementy metalowe osłonięte tak aby nie można było ich dotknąć
Należy pamiętać, że
kategoria przewodu pomiarowego oraz jego parametry związane z obciążalnością prądową muszą być zgodne z funkcjonalnością danego przyrządu,
gdyż w przypadku niezgodności o możliwościach pomiarowych i bezpieczeństwie zaczyna decydować najsłabszy element.
Drugą grupę przewodów pomiarowych stanową wersje bazujące na przewodzie koncentrycznym i wtykach BNC z jednej strony, które montuje się do oscyloskopów, generatorów i częstościomierzy oraz urządzeń pomiarowych działających w zakresie wysokich częstotliwości, (jak analizatory widma (fot. 5).
Drugi koniec takiego przewodu zakończony jest zwykle miniaturowymi chwytakami lub parą krokodylek-igła testowa, pozwalającą trwale podłączyć się do masy urządzenia, a następnie dokonywać pomiarów jedną ręką przez dotykanie punktów testowych.
Wśród kabli tego typu są też wersje z wtykami BNC po obu stronach, używane do łączenia aparatury laboratoryjnej, kable BNC-banan pozwalające na montaż specjalistycznych końcówek, a także BNC-krokodylki (w wersjach osłoniętych i odkrytych) wykorzystywane najczęściej w generatorach do podawania sygnałów testowych.
Ponieważ część oscyloskopów pełni też funkcję analizatora stanów logicznych na rynku dostępne są też specjalistyczne rozwiązania z wtykiem BNC oraz po drugiej stronie z końcówkami do złączy igłowych typu goldpin. Takie zastosowanie mają też przewody BNC-podwójny banan wykorzystywane przy pomiarach elektrycznych, np. w analizatorach jakości energii.
Z kolei do zastosowań pomiarowych i łączeniowych w układach mikrofalowych kierowane są kable ze złączami na zakresy w.cz, jak SMA, MMCX.
Podobnie jak w przypadku przewodów do mierników kable koncentryczne mają kategorie definiujące maksymalne napięcie pracy. Pomiaru prądu metodą bezpośrednią z ich użyciem się nie wykonuje, wykorzystywane są metody pośrednie za pomocą przystawek cęgowych lub przekładników. Wszystkie omawiane przewody różnią się też długością od kilkudziesięciu centymetrów do ok. 1,5 -2 metrów i z reguły kable na zakres w.cz. są krótkie.
Pomiar parametrów elementów w obudowach do montażu powierzchniowego za pomocą typowych końcówek igłowych kabli pomiarowych nie jest łatwy. Są one na tyle małe, że przyłożenie końcówek wymaga zręczności i konieczności zaangażowania obu rąk, a najmniejsze elementy mogą nawet zostać uszkodzone przez zbyt silny docisk. Niestety kondensatory, dławiki oraz rezystory w mniejszych obudowach nie mają oznaczeń i konieczność dokonania pomiarów staje się coraz częstsza, zwłaszcza w warunkach spotykanych w biurach projektowych i działach serwisu.
W takim przypadku cenną pomocą może okazać się pęseta pomiarowa z tworzywa sztucznego z małymi metalowymi końcówkami połączonymi z oddzielnymi przewodami i zakończone osłoniętymi wtykami bananowymi (fot. 6).
Pozwala ona na pewny i delikatny kontakt ostrzy pomiarowych z końcówkami elementów SMD za pomocą jednej ręki i zapewnia konieczną izolację. Drugą ręką można wówczas obsługiwać miernik.